7. Naar het noorden en nog verder

Santa Marta

Na de twee koele steden centraal in Colombia vlieg ik nu naar Santa Marta in het noorden, waar het wel heel warm is. Gelukkig is er de brisa loca, een wind vanuit zee die voor de nodige verkoeling zorgt. Ik zou niet weten hoe ik het hier in de andere helft van het jaar, wanneer deze bries er niet is, zou moeten uithouden. Een behoorlijk levendige stad, vooral in de avond en waar mijn hostel is. Ik begin met een dag ziek zijn na de nachtbus, wat met deze hitte en geen airco geen pretje is. Dag erna denk ik slim te zijn en een luxe kamer met airco te boeken, blijkt deze recht boven een club met harde bas te zitten, waardoor ik bij elke beat iets verder mijn bed uit word getrild. Maar de avonden daarna blijkt deze club en veel andere clubs helemaal leeg te staan en zie je dat de paar mensen die er zitten niet eens kunnen praten door de harde muziek. Heb me vaker over deze clubs verbaasd (en aan geïrriteerd) de afgelopen

weken. Na deze nacht was ik toe aan echte rust en ben ik een nachtje naar Minca gegaan. Dit ook al in de vorige blog een beetje verteld, maar Minca is dus een dorpje in de bergen met prachtig uitzicht over de zee en Santa Marta. Hier geen internet, wel heerlijk vegetarisch eten en massage (op advies van fysio, neem ik graag ter harte ;)).

Ciudad perdida

Mijn spullen stonden nog bij het zelfde hostel, dus nog een nachtje daar verbleven om dag erna een 4-daagde trekking naar de lost city te starten. Achteraf wel spijt van, want na een hele gezellige avond met twee lang-reizigers (10 maanden en 2 jaar) bleek mijn locker op mijn kamer in het hostel open gebroken en alle spullen gestolen behalve mijn iPad. Werd een hele lange avond met wachten tot de politie de videobeelden had gezien en uiteindelijk nog niet veel kon doen. Gelukkig vonden we die avond een deel van de spullen terug waaronder mijn paspoort, maar telefoon en 200 euro waren kwijt. Lost city maar een dagje opgeschoven om vanalles te regelen, maar dag daarna alsnog vol goede moed begonnen. Werd een prachtige tocht over heuvelkammen, bergpaadjes, watervallen en verre uitzichten over diepgroene bergen waar de zon achter verdween en weer op kwam. De nachten verbleven we bij kampen vaak in de buurt van een waterval met soort natuurlijk zwembad om in te baden. In de avond heerlijk verse vis en natuurlijk nog meer rijst, waarna ik misschien net een kaartspelletje haalde om vervolgens om 8 uur al in coma in mijn bedje te liggen. Maar goed ook, want elke ochtend om 5 uur in het donker opgestaan om de hitte voor te zijn. Er liepen veel groepen tegelijk, dus begin van de dag liep je in een colonne van 30 man. Maar veel ook erg langzaam zodat je op de bredere stukken ze in kon halen en op het einde van de dag misschien een keer lekker alleen liep. Wel prima groep verder. De paden waren goed begaanbaar gelukkig, hoewel altijd flinke klim of dalend. Na de eerste drie uur een fruitstop en om 11 uur lunch. Voelde me sinds lange tijd weer heerlijk gezond met sport, natuur, fruit en heel veel zweten. Vierde dag werd het wel behoorlijk zwaar en was ik heel blij dat het laatste dag was. Ik had een beetje blessure gekregen doordat de paden continu schuin afliepen en elke stap werd pijnlijker. 'Gelukkig' dag erna uit kunnen rusten, want moest een rapport laten opstellen op politiebureau wat natuurlijk weer langzaam ging.

Riohacha, cabo de la vela, punta gallinas

Met twee Nederlandse reisvrienden die ik al eerder had ontmoet, Paul en Arjen, een tour gepland naar het noordelijkste puntje van Zuid-Amerika. Dag een was kerst, dus uit gaan eten op mooi dakterras in Riohacha, startpunt van de tour. Dagen erna veel in de auto gezeten, maar prachtige uitzichten. Aan een kant de eindeloze woestijn met cactussen en in de verte bergen, voor je het stof van de andere auto waar je altijd samen mee moet rijden voor als iemand vast komt te zitten en aan de andere kant de zee. Bizar zoveel verschillende natuur bij elkaar. Dat we altijd samen moesten rijden merkten we aan de auto's die we tegenkwamen met pech en onze driver moest uithelpen. Hij bleek naast goede chauffeur ook goed in dansen achter het stuur en heel blij met de reggaeton muziek die we meebrachten en zong uit volle borst mee. Allemaal wel grappig, tot hij bij de tekst 'me Gusta tu' kwam en hij mij even aanwees, aankeek of aantikte. (Komt vaker voor in reggaeton liedjes, maar wel 27x in het liedje me gusta tu ) Eerste nacht sliepen we aan zee in heerlijk grote hangmatten en werd ik gewekt door de opkomende zon om half 6, dus maar even naar het strand gelopen om een van de zovele sunsets te zien. Blijft indrukwekkend gelukkig. Dag later bereiken we punta gallinas en daarmee het meest noordelijke punt. Daar gaan grote zandduinen over in de zee, heel leuk om vanaf te rollen :) De laatste dag moesten we in een keer de hele weg terug en na zoveel tijd samen in een auto, met nog een Spaans stel en een Duits meisje kwamen er toch ook wel irritaties. Van Arjen en Paul aan het Duitse meisje en ik daardoor weer aan de Nederlanders. Gelukkig ook heel veel gelachen, dus was zeker een mooie trip en we besloten dan ook maar met teamNL door te gaan naar Cartagena.

Cartagena de Indias

 Absoluut mooiste stad tot nu toe, in ieder geval het historische centrum waar Arjen en ik net buiten woonden met onze Airbnb. Prachtige Koloniale gekleurde huizen met houten balkonnnen vol bloemen, grote poorten met bronzen kloppers en kleine straatjes bedekt met keien. Wat je hier dan ook vooral doet is een beetje rondbanjeren door de straatjes. Wel vroeg in de ochtend of avond, want de brisa loco lijkt hier te ontbreken. Door de ideale ligging van Cartagena hebben veel piraten vroeger de stad aangevallen. Om zich te beschermen werd er in 1533 een grote muur om de stad gebouwd. Later vielen vooral Spanjaarden en Engelsen de stad aan en werden er forten gebouwd voor bescherming en terug te kunnen vechten. Bij de foto's ook het grootste fort van cartagena. Oud en nieuw vierden we ook hier, met een hele leuke en grote groep aan een tafel aan het water gezeten, tussen de cartageense families en dichtbij het vuurwerk. Na champagne ontpopt te hebben nog een paar uurtjes de club in en afgesloten met het beste dronken én antikatervoedsel, een arepa con huevo. Soort maïskoek met ei erin en dan frituren. Dit hemelse en zeer vullende maal is op straat al voor 2000 peso's te krijgen (60 cent). Na nog een dagje bakken op het strand besloten dat het hier echt te warm is om Spaans te leren, dus nu weer terug gevlogen naar medellin.

Ondertussen een wat vastere baan aangeboden gekregen bij floating doctors in Panama, waar ik in februari weer naar terug ga. Maar eerst twee weken Spaans cursus in medellin, dan naar Nederland om iedereen weer een hele dikke knuffel te komen geven en met de Fam op wintersport. Heel leuk allemaal die backpackers, maar mis eigen family and friends toch wel een beetje